Gebedsvlaggen

Tibetaanse gebedsvlaggen (Tibetaans: lungta, letterlijk “windpaard”) zijn een belangrijk onderdeel van het Tibetaans boeddhisme. Ze worden traditioneel gebruikt om gebeden, mantra’s en zegeningen via de wind te verspreiden naar de wereld. Tibetanen geloven dat bij het wapperen in de wind de gebeden en mantra's opstijgen naar de goden, die voorspoed brengen aan degene die ze heeft opgehangen, familie, vrienden, bekenden en zelfs vijanden. Door de vlaggetjes op hoge plekken op de hangen kan de ta, het windpaard, de zegeningen naar alle levende wezens brengen. De lucht wordt daarbij door de vlaggetjes gezuiverd. De vlaggen bevatten vaak de mantra "Om Mani Padme Hum", die verbonden is met mededogen en de Boeddha Avalokiteshvara.

Oude vlaggetjes verliezen vaak door weer en wind hun kleuren. Men gelooft dat dit komt doordat de gebeden langzaam worden opgenomen in de omgeving. Net als het leven een cyclus van dood en wedergeboorte is, hangen Tibetanen nieuwe vlaggetjes op naast de oude, om het zelfvernieuwende aspect aan het leven te symboliseren.

Betekenis van de kleuren
Elke kleur op de vlaggen symboliseert een element en een windrichting.

De foto's hieronder heb ik zelf gemaakt tijdens mijn reis in Nepal. Op de eerste foto zie je de enorme hoeveelheid gebedsvlaggen opgehangen in de Swayambhunath tempel in Kathmandu en de tweede foto in Lumbini, de geboorteplaats van de Boeddha, toont een verticale gebedsvlag.